Zasów – (do 1962 roku Zassów) jest niewielką miejscowością położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Żyraków, ze śladami małomiasteczkowego układu przestrzennego z ryneczkiem, usytuowaną na lekkim wzniesieniu o wysokości 241m n.p.m, nazwanego Wyżyna Zasowską.

Lokowana jest na skrzyżowaniu dróg łączących Pilzno z Radomyślem i Mielcem oraz Dębicę z Tarnowem i stanowi centrum Zasowszczyzny. Zajmuje powierzchnię 994 ha, a zamieszkuje ją ok. 900 mieszkańców.

Do rynku przylega zabytkowy park podworski, zajmujący ok. 10 hektarów. Tam znajdziemy ruiny osiemnastowiecznego dworu, który był kiedyś własnością zamożnej rodziny Łubieńskich oraz dwa stawy.

Ruiny dworu Łubieńskich
Kościół parafialny pw. św. Stanisława BM

Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Parafia św. Stanisława Biskupa Męczennika należącej do dekanatu Radomyśl Wielki.

W pobliżu rynku znajduje się także dziewiętnastowieczny neogotycki kościół parafialny z 1885 roku.

Tuż przy drodze pomiędzy Różą i Zasowem, pochodzący z okresu I wojny światowej, cmentarz wojskowy oznaczony numerem 242, na którym pochowanych jest 238 poległych żołnierzy w tym: 21 austriackich z 4 Tyrolskiego Cesarskiego Pułku Piechoty i 28 Pułku Piechoty, 92 Niemców z 217 i 218 Pruskiego Rezerwowego Pułku Piechoty oraz 72 Rosjan. Projektantem cmentarza był Niemiec Gustaw Rossmann, architekt z Dusseldorfu.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnowskiego. Integralne części Zasowa noszą nazwy Międzylesie, Parkany i Rynek.

W 1857 r. urodził się w Zasowie Teodor Marian Talowski – architekt polski przełomu XIX i XX w.

Zasów słynie w regionie z plantacji drzewek owocowych i krzewów. We wsi funkcjonuje szereg szkółek. Powstała nawet grupa producencka.

Historia szkółkarstwa w Zasowie

W roku 1879, wieś Zasów przeszła w ręce Witolda Łubieńskiego, powstańca z 1863 roku. To on założył w Zasowie słynną w całej okolicy pierwszą szkółkę drzew owocowych, dając w ten sposób zatrudnienie chłopom. Stał się również promotorem tej działalności wśród sąsiadów. Dostarczając materiału i służąc pomocą, rozpowszechnił uprawę wśród miejscowej ludności. I tak uprawa drzew stała się podstawowym źródłem wzrostu zamożności mieszkańców Zasowa.

Po nim gospodarstwo objął jego jedyny syn Tadeusz Łubieński. Razem z ojcem przekształcili szkółkę w nowoczesne zakłady ogrodnicze. Z inicjatywy Tadeusza Łubieńskiego powstał na tym terenie Związek Zawodowy Rolników oraz Spółdzielnia Rolniczo-Handlowa. Tadeusz Łubieński z żoną Marią z Popielów miał pięciu synów i dwie córki. Wszyscy synowie byli zaangażowani w walkę o niepodległość Polski.

Tablica "Zasowska"
Park z ruinami dworu Łubieńskich

Kolejnym potomkiem Łubieńskich był syn Tadeusza – Alfred Łubieński.

Urodził on się 26 lipca 1902 roku. Ukończył gimnazjum i Wydział Rolny na UJ w Krakowie. Po studiach ożenił się w Krakowie z panną Celiną Raczyńską. Urodziła się im jedyna córka – Teresa.

Prowadził na terenie Zasowa hodowlę róż i skomponował piękny park wokół swej rezydencji.

Dzięki praktykom zagranicznym Alfreda (w Wersalu uczył się uprawy róż i zakładania parków), uprawa róż została doprowadzona do poziomu w niczym nie ustępującego podobnym w Europie Zachodniej.